Wilders anders dan Bosma verloochent Janmaat (Centrumdemocraten) als voorganger in strijd tegen islamisering (+2x video van en over Janmaat)

Wilders: “De islam is racisme”
27 december, 2012
© Joost Niemöller

Wilders neemt het racisme-argument van links over. Gelijk heeft hij.

Geert Wilders gaf een 40 minuten durend interview met de NOS. Michael van der Gallien schreef er al over, hier op De Dagelijkse Standaard. Wat de media, maar ook Michael, overnamen als belangrijkste element uit dat interview was het feit dat Wilders aankondigde dat de bestrijding van de islam volgend jaar zijn belangrijkste item wordt.

Maar er was iets anders aan dat interview dat mij meer opviel. Dat was het veelvuldige gebruik van het woord ‘racistisch’ door Wilders. Dat woord is vanouds in de Nederlandse politiek een eigendom van links. Alleen linkse mensen hebben het recht anderen tot racistisch te benoemen, en de onderliggende gedachte daarbij is dat alleen blanke Nederlanders racistisch kunnen zijn. Dat is natuurlijk het racisme ten top, want daarmee zeg je in feite dat alleen aan blanken zulke hoge morele eisen gesteld kunnen worden dat ze uitstijgen boven zichzelf en het inherente racisme (dat in werkelijkheid terug te vinden is bij elke etnische groep) van zich af kunnen werpen. Al dan niet door tussenkomst van de rechter. Want door blanken te beschuldigen van racisme, kun je ze in Nederland ook voor de rechter brengen, en daar ligt dan meteen de grens van de vrijheid van meningsuiting. Ook Wilders zelf moest zo voor de rechter komen. En voor hem Janmaat. Wilders ontsprong de dans, Janmaat niet. Onlangs bleek uit een onderzoek dat Wilders zijn positie door het winnen van de rechtszaak versterkt heeft. Hij raakte daardoor uit de extreme hoek en zou onder bredere kringen geaccepteerd zijn geraakt. Of dit waar is weet ik niet. Ik denk eerder dat Wilders met het verliezen van de rechtszaak in een positie zou zijn geraakt waarin massale bijval zijn deel zou zijn geworden. Want, anders dan Janmaat, was Wilders toen allang geen marginale figuur meer.

Overigens doet Wilders een beetje flauw over Janmaat. Daarnaar gevraagd noemde hij Janmaat ‘iemand voor mijn tijd.’ Hij zou er beter aan doen, om net als Martin Bosma in diens boek (AV: De Valsmunters) , gewoon vol uit te komen over het onrecht dat Janmaat destijds is aangedaan. Want ja, Janmaat kan dan wel iemand voor de tijd van Wilders zijn geweest, hij maakt deel uit van de zelfde krampachtige nationale discussie, waar ook Wilders deel van uit maakt. En in zekere zin DS70 en de Boerenpartij. Wilders is deel van een telkens breder wordende onderstroom van ongenoegen over de gevolgen van de immigratie. Misschien is er wel heel veel politieke moed voor nodig om geen afstand te nemen van Janmaat, maar volgens mij heeft Wilders politieke moed genoeg. Hij kan een voorbeeld nemen aan Fortuyn, die in zijn columns die afstand tot Janmaat ook niet nam, ook al week de ideologie van Fortuyn op punten af en zou Fortuyn het niet snel hebben gehad over ‘Nederland voor de Nederlanders’, maar ging hij eerder uit van het nu eenmaal vaststaande feit dat Nederland een multi-etnische samenleving is geworden. Aan de andere kant: Ook Janmaat bepleitte nooit verplichte remigratie.

Terug naar het racisme. Door het retorische gebruik van het woord ‘racisme’ (Met name in de laatste vijf minuten van het interview komt Wilders enorm op stoom met dit onderwerp) heeft Wilders een meesterzet gedaan. Een kunstje dat hij overigens wel eens vaker heeft geflikt, door zich vaak door links gebruikte woorden als ‘ideologie’ en ‘nazisme’ eigen te maken.

Het valt bovendien uitstekend te verdedigen.

De islam is natuurlijk racistisch. Het draagt de superioriteit uit van één etnische groep, de Arabieren. De Arabieren hebben middels de emperialistische islam hun wil opgelegd aan andere groepen in het Midden Oosten, Noord-Afrika en delen van Azië, door ze hun identiteit te ontnemen, en ze zelfs duidelijk te maken dat Allah alleen aangesproken mag worden in de taal van de bezetters, de Arabieren.

Ook de Marokkanen, althans ‘veel Marokkanen’ worden door Wilders racistische eigenschappen toegedicht. Wilders draagt daarvan overtuigende voorbeelden aan. Marokkanen zullen zelden een Marokkaanse groenteboer overvallen, of andere Marokkanen op straat treiteren, of al helemaal niet de autoriteit van oudere Marokkaanse mannen aanvechten. Maar een blanke grensrechter is voor hen een heel geschikt doelwit. Net zo goed als dat Nederlandse meisjes probleemloos voor hoer uitgescholden kunnen worden.

Het is een goede zaak dat Wilders dit punt op tafel legt en het zou mooi zijn als hij het verder kan uitwerken. Mogelijk dat een rechtszaak tegen de personen die de grensrechter hebben gemollesteerd, nieuwe aanknopingspunten biedt, om dat essentiële punt op tafel te krijgen: De islam benoemen voor wat het is, namelijk racistisch, en de Marokkanen op hoe ze zich gedragen, namelijk racistisch.

Op de valreep van het jaar scoort Wilders hier dus een heel belangrijk punt.