The Chinese Way without DemoCRAZY (2 videos in English); discussie (in Dutch).

http://www.alfredvierling.com/wp-admin/edit.php?post_type=page

Commentaar door Alfred Vierling (in Dutch):

bedankt. Veel van wat Xi Li beweert, stond al te lezen in ‘Zhongguozi Lu (The Chinese Way)’ door Mian Yuanli. Xi heeft in korte tijd helder bekende tegenstellingen uiteengezet.
De hamvraag van de politicologie: hoe kom je af van een onderdrukkend
onrechtvaardig regiem wordt ook door hem niet beantwoord. Rousseau en
Horst Mahler wisten het ook niet. Hij isduidelijk niet juridisch
geschoold en ook zijn gehoor niet. Hij kan niet en tegelijkertijd
legalistische discipline eisen en ook de traditie invoceren die het
mandaat va de hemel ontzegt aan repressief gezag.De opstand van 1989
moest inderdaad van binnenuit de partij worden opgeblazen tot een
miljoen mensen op het Tian An Men, maar hoe begin je zoiets zonder
wetten te overtreden? Zie Het Tian An Men Dossier, samengesteld door Zhang Liang, A.J. Nathan, P. Link.
Xi is iemand die de vrijheden van het westen geniet en toch het
regiem van de CP uitdragen wil. Hoe zit hetment de andere kritiek op
de partij door bv de Fa Long Gong? iedereen die de wet overtreedt
wordt hard aangepakt, de wet wordt gemaakt en vooral ook uitgelegd
door de partij(lijn); zo kan er dus nooit iets veranderen, tenzij je
verschillende vleugels/gongxi’s binnen de partij kunt mobiliseren. Dat kan niet op individueele basis. Daarom zijn alle pouvoirs
interm’diaires verboden. Hij zegt dat de partij lijn wel flexibiliteit kent in aanpassing,maar zegt niet hoeveel mensen daarvoor eerst moeten worden vervolgd, tot voor kort geexecuteeerd. ja, het chinese model/antwoord op het westerse universeel geclaimde is in statu nascendi, zegt Xi, maar je kunt niet iets vervangen door wat nog worden moet. Ook zijn ontwikkelingssamenwerkingsidee berustend op niet-inmenging is geopolitiek allang ook door Beijing achterhaald. Het traditioneel gekozen kat-uit-de-boom kijken bleek mbt Korea bijna fataal. China zal zeker ook in Afrika pro-actief voor zijn belangren opkomen. Dat blijkt al uit zijn opstelling in de Syrischeopstand. Deze chinese half-kapitalist is roomser dan de paus (in Beijing), Dat is altijd al zo geweest met emigranten, die blijven hangen in dereligie/ideologie van het thuisland zoals die was bij hun vertrek.

Antwoord op A Vierling’s opmerkingen door P. Stuyvesant:

Beste Alfred,

Meneer Xi laat mijns inziens overtuigend zien dat democratie niet het enige systeem en zeker niet het beste systeem is voor een vreedzame machtstransitie en een selectie van leiders, de twee belangrijkste kopzorgen betreffende de macht.

Ook laat hij zien dat je economisch succesvol kan zijn zonder kapitalisme, dat wil zeggen het primaat van het kapitaal over de politiek. Hij is geen voorstander van kapitalisme, ondanks zijn ondernemerschap. Dat komt in de tweede video beter uit de verf in het interview en nog beter tijdens de vragenronde.

Wat betreft de kwestie van regime-change dien je voor ogen te houden dat in China het principe van het “mandaat van de hemel” nog steeds sterk aanwezig is onder de Chinezen. Zolang de CP voor welvaart en nationale veiligheid zorgt, heeft het een sterk draagvlak. Het idee van een maatschappelijk middenveld is natuurlijk een Europees fenomeen en in andere culturen totaal afwezig. Xi laat ook zien dat Westerse concepten niet universeel zijn. In China en India (helft van de wereldbevolking) is het idee van actief burgerschap natuurlijk totaal vreemd.

Ik ben het overigens volledig eens met Deng Xiaoping om de studentenopstand neer te slaan met tanks. Dat durfde De Gaulle in 1968 niet met als gevolg dat zijn land nu door de gootsteen van de geschiedenis wordt gespoeld. De Sovjet-Unie heeft het geweten, toen ze overgingen op democratie en vrije markt. You fool me once…

Xi is wel apologeet van Beijing als het aankomt op Afrika. Natuurlijk hebben Chinezen een voorkeur voor gesprekspartners, namelijk dictators (net als het Westen overigens). Dat praat wat gemakkelijker dan met een een parlement, dat je kunt vergelijken met een soort collectieve schizofrenie met Gilles de la Tourette.
Ik ben het wel eens met hem om niet in te grijpen bij calamiteiten. Laat mensen maar hun eigen problemen oplossen. Dat is een eerlijke politiek waarbij je nooit van partijdigheid kan worden beschuldigd.

Noord-Korea is natuurlijk de dolle hond voor de deur van China. Die kun je maar beter hebben, want dan blijft men uit de buurt. Geloof me, Kim Jung-un is in de vestzak van Beijing, des te meer zo door de sancties.

Xi is een patriot en ik zou het ook zijn als ik nu Rus of Chinees zou zijn.

Met vriendelijke groet,
P.S.

Repliek door A. Vierling:

we praten langs elkaar. de vraag blijft onbeantwoord hoe men
flexibilitiet van beleid kunt afdwingen van een star centraal gezag
als je tegelijkertijd absolute gehoorzaamheid en volkomen verbod van
kritiek op het beleid voorstaat. Het antwoord moet gevonden worden in
de mogelijkheden om binnen de cp van china vleugels te vormen, niet de
partij/het gezag als construct aan te vallen, maar wel op mislukking
van ijn beleidslijnen te wijzen. dat deden de studenten in 1989 ook,
zij wilden niet af van de cp!!!! daarom kon er een transitie va de
macht komen.. Ikzelf ban ook altijd voor een centraal gezag geweest, maar waarvan de legitimatie is gelimiteerd in de tijd. DeGaulle stapte zelf op, dat doet geen enkel militair gezag hem na. China leed ook onder gerontocratie,maar heeft zo zegt hij, nu deadlines voor functies ingevoerd. Ik vind dat de cp veel verder is gekomen dan deze jonge man zegt vwb partijinterne procedures van check-and-balances, crowd sourcing, crowd legitimation en machtswisseling binnen de cp. het is allemaal niet definitief opgelost, kijk eens naar zo’ n vos als Jiang
Zhemin, waar de Fa Long gong een boek over uitgaf,maar ja bij ons ook niet. stemrecht is inderdaad geen remedie tegen corruptie en
voor regime change. In beide systemen is er echter ook al geen machtscontrole door een onafhankelijke rechterijke macht, maar regelgeving kan wel corruptie enigszins tegengaan als de rechterlijke macht niet meeheult…

groet,

alfred vierling